Σιωπές φωνών που κραυγές έγιναν για χάρη σου
Για να μπορούν να υμνούν την ομορφιά σου
Γιατί δεν είσαι θνητός εσύ, το ξέρω, το βλέπω, το αισθάνομαι…
Είσαι κάτι άπιαστο και μακρινό...ίσως και ξένο
Στιγμές στιγμών που ανεξίτηλα χαράχτηκαν
Μέσα στη λίμνη της αιώνιας ανάμνησης
Δε θα έρθει ποτέ η λησμονιά που θα σε σβήσει
Είσαι θεός και δεν θα σ’αφήσω να ξεχαστείς...
Αλήθειες ψευδαισθήσεων κείτονται εδώ
Μα τι ανόητη ήμουν να σε λέω θεό?
Τώρα το βλέπω καθαρά....δεν είσαι αυτό που πίστευα
Αλλά και πάλι δεν θα σ’αφήσω να ξεχαστείς...
το υποσχέθηκα άλλωστε
κι εγώ κρατώ υποσχέσεις...
etsi einai...
ΑπάντησηΔιαγραφήtheopoioume afto pou agapame..
meta to vlepo na ginetai kai pali anthropos,
kai kapoios fores to vlepoume kai na paiftei kai pio xamila...
ma den mporoume na ksexasoume tis stigme pou allos mas ekane na noiosoume pos eimaste kati..
tin kalimera mou,
argyris
Παντα θεοποιουμε...παντα εξιδανικευουμε...κι ακομα κι αν ειναι βλακεια το κανουμε ξανα και ξανα,μα δεν ξεχναμε...Αχ αυτη η καταραμενη αναμνηση...οταν ο αλλος ειναι μακρια πια θυμασαι μονο τα καλα του κομματια(η αυτα που εσυ επλασες καλα)αλλα τι να κανουμε?ετσι ειναι...παντα ετσι θα ειναι
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα και σε σενα Αργυρη μου,
Χαρηκα που περασες :)
Εγώ να δεις...
ΑπάντησηΔιαγραφή